DEPREMİ YAŞAMAK VE ÖLÜMÜ HİSSETMEK

Herkesin bildiği gibi 6 Şubat saat 4.17’de büyük bir sarsıntı ile uykularımızdan irkildik, bazılarımız rüya sandık, bazılarımız uykumuzdan dahi uyanamadık, bazı anne ve babalar çocuklarını kaldırmak için uğraşırken, depremi yaşadı, ölümü hissetti.

İşte bunları yaşayan biriyim ve depremzedeyim.

Depremin sarsıntısı ile uyandığımda yer yerinden oynuyordu, eşyaların bir oraya bir buraya savrulduğunu, ayağa kalktığımda ise ayakta durmakta  zorlanmama rağmen, eşimle birlikte ilk hamlemiz çocuklarımın odası oldu.

O anda  üst ranzada uyuyan oğlumu ilk hamle ile uyandırırken, deprem hala devam ediyor. Odada bulunan eşyalar yerlere düşerken depremi bir kat daha fazla hissediyorduk.

İlk hamlede uyandırdığım büyük oğlum deprem olduğunu fark eder etmez beni beklemeden alt ranzada yatan kardeşini uyandırdı.

Genelde uykuları ağır olan çocuklarım depremi o kadar hissetmişlerdi ki ilk hamlede uyandılar.

Büyük oğlum, depremin devam etmesine rağmen dışarı kaçmadı, kardeşini kaldırmak için çaba gösterdi, deprem şiddetini artırdığında ise ben, büyük oğlum ve küçük oğlum, üçümüz bir birimize sarılarak ranzanın kenarına küçüldük ve depremin geçmesini bekledik.

Fakat deprem geçmek bilmedi ve eşimi daha önce sen dışarı çık ben çocukları alıp geliyorum dediğim  de gitmek istemese de zorla dışarı gönderdim.

Daha sonra çocuklarım ve bende deprem sırasında kendimizi dışarı attık.

Tabi bu arada Dualarımızı da dilimizden eksik etmedik.

Burada kardeşlerin  birbirine nasıl bağlı olduğunu gördüm. İkisi de bir birini bırakmadı daha ki dışarı çıkana kadar.  İşte ailenin bu olduğunun adeta gerçek örneği idiler.

Allaha şükür ailem bu depremde zarar görmedi.

Artçı depremleri yaşadığımız sırada ve korku içerisinde çaresizce sekmediğimi sırada, Elbistan depremine de evimde yakalandım.

İki depreme de evimde yakalandım. İkisinde de ölüme ne kadar yaklaştığımı iliklerime kadar hissettim.

Allah bir daha böyle acıları böyle felaketleri göstermesin.

Evlatların baba ve annesine göz göre göre ölüme terk etmesini mi, anne ve babasını öyle bırakıp şehri terk eden evlatları mı, bunları gören ve yaşayan biri olarak daha çok yazacak konu var ama yazmak içimden gelmiyor.