SONA BİR KALA

Hayat devam ediyor… İkinci defa.

Gel gitler, ah vahlar, keşkeler hepsi geride kaldı.

Bizim hangimizin daha güzel, daha faydalı, daha iyi işler yapacağımızı ortaya çıkarmanın adıydı hayat.

Bir tel kopar, ahenk kesilir diyor, Yahya Kemal:  Ölüm.

Bu iki çizgi arasında günlerin haftaların toplamı yıllarımız. Geriye dönüp baktığımızda  aaa!. Ne kadar da  çabuk geçmiş dediğimiz  ömrümüz, yazlarımız ve  ilkbaharlarımız .

Durgun ve dingin bir hale büründüğümüz sonbaharımız. Değil mi? Yapraklar dökülüyor hazan mevsiminde ayrılık, anadan babadan, yârdan.

O da olmasa kavuşmanın heyecanı kalmayacak aramızda. Her vuslat, her haslet, her acı habercisidir aslında bize kavuşmanın, mutluluğun, sarılmanın.

Elin elime, gözün gözüme…

O yaşanmışlıkları anlatıverirsin bir anda gözlerin gözlerime…

Kalbimde bir ahh!

Aynı baharın gelişi, tomurcukların güle güle gül açışı.

Kış… O bir başka soğuk. Kış desem de altlarda bir yerde içimde ruhum kışa, kış kış diyor. Kışa gelmemek arzusunda.

Baharla kuşların cıvıltıları, dostların muhabbet dolu sesleri, çocukların oyundaki neşeli heyecanlı bağırışları.

Devamlı oynasak - oynasak…

Akşam ezanı hiç okunmasa, annelerimiz çağırmasa bizleri çocukluk bu işte.

Ezan okunmadan olur mu? Koruyucu, müşfik annelerin o seslerindeki sevgiyle karışık çağırışlar olmadan,  ertesi günkü oyunlar olur mu? Olmaz diyor realistler, haklılar.

Yarın ola, gün doğa, çocuklar tekrar doğa, bir araya koşa ohh! Ne güzel dünya desem de yazıyı ne kadar uzatsam da baharlar da bitiyor, bitmek zorunda hepsini yaşamak zorunda insan.

Ah! İnsan.

Ne zor bir şeysin insan! Mele-i âla saygı duruşunda, isimler hep aklımda.

Seni anıyorum, seni zikrediyorum, sana şükrediyorum, Kalu Bela da dedik ki evet! Gelin ile damadın evetlerinden daha gür, daha tok, daha samimi olup olmadığını görmek için dünyada ikinci bir şansımız oldu. Hayata kattıklarımızla, hayattan eksilttiklerimizle.

Ah! İlkbahar, biraz daha uzun sürsene, daha biz neler neler yaşayacaktık. Börtü böceklerin neşeli sesleri arasında cap canlı ağaçlar.

Sadabat’a gitmiş sevgili benden habersiz.

Kışı getirmiş, koymuş önüme …

Önümde kocaman ölüm.